Powrót? - "Like a Hogwart"

*tydzień później*

Hermiona usiadła na dziedzińcu. Kwieciła się jedna z najpiękniejszych pór roku. Drzewa wznoszące się na wzgórzach puszczały wolno kwiaty, które odfruwały do jeziora otaczającego zamek. Wspaniały widok. Choć to nie dozwolone, dziewczyna wspięła się po jednej z kolumn i usiadła na dachu dziedzińca Hogwartu. Niech się dzieje co się chce. Dzięki Andrea odkryła to, że życie ma się jedno i należy robić to co się chce a nie to co wolno i należy. Obserwowała ten jakże wspaniały krajobraz. Żyć i nie umierać. W tym momencie coś ją zaniepokoiło bo usłyszała jak ktoś wchodzi na dach. Skurczyła nogi odwracając się co chwila  aby zobaczyć jaki  nauczyciel ją przyłapie. To bez sensu. I tak ją rozpoznają po włosach. Poza tym jaki nauczyciel ma taką kondycję żeby tu wejść? Odwróciła się zupełnie. Uspokoiła się. Andrea. Mimo że znają się jedynie tydzień, to wiedzą o sobie wszystko. Usiłują codziennie doprowadzić do nocnych pogawędek w Salonie Gryfonów, kochają swoje towarzystwo.

- Wciąż myślisz o Fredzie? - pyta przysiadając się obok niej.

- Teraz raczej podziwiałam widok. Ale dopiero przed chwilą tu przyszłam. A raczej weszłam.. potem ty się pojawiłeś.. - mówi.

- Często cię tu znajduje. - na chwile przerywa pytanie o Freda.

- Ja ciebie pierwszy raz tutaj widzę. - wspomina. - Mało mnie interesuje kto tu wchodzi.

- Ta.. od razu. Widziałem twoją minę jak wchodziłem. - uśmiecha się. Dziewczyna odwzajemnia uśmiech. 

- Jak myślisz, czemu on taki dla mnie jest? - pyta. Zupełnie nie w kontekście.

- Nie przejmuj się nim, nie wie co traci. Poza tym dał ci tego całego buziaka we śnie. Nie chciał cię budzić albo nie chciał z tobą rozmawiać.. - zatkał sprawę. 

- Ty to umiesz poprawić człowiekowi humor. - klepie go po plecach. - Dobra, postaram się mieć to gdzieś. - mówi stanowczo i prostuje się, po czym mimowolnie opada. - Może przestał mnie kochać? - pyta i patrzy w oczy Andrea. Te piękne, szczere oczy.

- Nawet jeśli, to inni cię kochają. Zawsze będziesz kogoś miała. - stara się ją pocieszyć, ale jakie są tego rezultaty?

- Nic z tego nie będzie. Nie wierzę w to. Za mało w siebie wierzę. Ty wyjeżdżasz za niecały miesiąc.. Ron ma Savannah.. Harry chyba z Ginny.. George.. szkoda mi na niego czasu. - odpiera.

- Dlaczego szkoda ci czasu na Georga? Niezły z niego gość. Myślę że nic ci nie zrobi. - nie wiem czy zauważyliście, ale polszczyzna Andrea szybko się polepszyła.

- Nie chodzi o to czy zrobi, tylko jaki jest. Każdy postrzega innych inaczej. 

- No dobra. Rozumiem. Ale on cię kocha. - szepcze ostatnie zdanie ciemnoskóry.

- Co? - dziwi się szatynka. - To już wyjaśnia to, że chciał mnie pocałować. Nie ważne. Wolę ciebie. Bo ty się chyba we mnie nie zakochasz? - patrzy na niego wyczekująco, jednak on milczy. - Wam do końca szajba odbiła? Znasz mnie tydzień. Odpowiedz na pytanie. Ja nie chcę cię stracić. 

- Nie stracisz. - mówi.

- Mam nadzieję. Potrzebuję cię stary. - uśmiecha się, łagodząc sprawę.

- Czemu mi nic nie powiedziałaś, o tym że George chciał cię pocałować? Pogadał bym z nim. - odrzekł.

- I tak już to chyba zrobiłeś, sądząc po tym, jaką informację wyniosłeś. Z niektórymi sprawami człowiek musi sam żyć, bez niczyjej pomocy. Ile ja mam lat? Muszę wszystko wszystkim mówić? - pyta.

- Lepiej idź spać, skoro nie wiesz ile masz lat. - uśmiecha się ponownie.

- Uważaj żeby nikt cię do wody nie wrzucił. - śmieje się szatynka.

- Mógłbym z tobą rozmawiać codziennie, 24 godziny na doba. - wymykają mu się słowa.

- Słowo "doba" odmienia się, wiesz? Ile ty potrzebujesz tych lekcji żebym mówić płynnym angielskim? Z resztą i tak po co wszczynam awanture.. świetnie ci idzie.- odpuszcza.

- Dziękować. - Andrea wybucha śmiechem, a Hermiona wstaje i pastwi się nad nim z góry morderczym wzrokiem. Szatynka nienawidzi jak ciemnoskóry specjalnie mówi niepoprawnie.

Wieczór powoli mija, w przyjemnym towarzystwie. Przyjaciele milczą, gdy słońce zachodzi. Znajdują w pobliżu krzak róży i obsypują się płatkami, nie widząc nic innego poza sobą. Hermiona na chwile zapomina o przyjaciolach i nie przyjaciołach. Nagle słychać głos pani McGonagall. Szatynka i ciemnoskóry "rzucają" się na brzuch na dachu i w ciszy starają się nie zwrócić na siebie uwagi. Gdy nie wyczuwają nikogo na dziedzińcu z powrotem śmieją się i bawią do upadłego. Gdy się robi późno "zjeżdżają" po kolumnie. Starają się być cicho lecz już po chwili kierowania się do Dorminatorium słyszą śmiechy i znajome głosy. Chowają się za jedną z kolumn i wyglądają za znajomymi. Jak się okazało Ron i Savannah oraz Harry i Ginny byli na podwójnej randce. Zazdrościć tej miłości. Hermiona twierdzi, że musi z nimi jak najprędzej porozmawiać. Odnowić kontakty. Trzeba walczyć o tych, na których nam zależy. Niespodziewanie Hermiona krzyczy słowo wolność i szczęście.

- Ciszej! - mówi z lekka śmiejąc się Andrea. - Ten dach to był zły pomysł.

- Dosyć smutku i złości. Chce żyć pełnią szczęścia. I ty masz mi w tym pomóc. - uśmiecha się.

- Dobrze. - niespodziewanie przytulają się, jednak po chwili, niczym poparzeni odsuwają się od siebie z lekkim rumieńcem.

Stanęli w progu Dorminatorium, rozglądając się czy jakiś nauczyciel nie jest w środku. Bezpiecznie weszli do Pokoju Wspólnego i Hermiona rzuciła się na kanapę, na której nikogo nie było. Zaś Andrea przysiadł się do kanapy naprzeciwko na której siedzieli Ginny, Harry, George i Ron.

- Przepraszam was wszystkich za taką nagłą nieobecność.. jesteście w końcu moimi przyjaciółmi. - szatynka uśmiecha się szeroko. - Chce się.. - szatynka nie jest w stanie dokończyć, bo żyrandol, który wisiał nad nią niespodziewanie spada i z hukiem uderza w Hermiony głowę. Ostatnie co widzi to przerażenie.. przyjaciół?

----------------------------------------------------------------------------------

na razie nie stać mnie na więcej. dziękuje za to że chcieliście i chyba wierzyliście że wrócę. dedykacja dla wszystkich czytelników <33 niedlugo mam nadzieje kolejny rozdział. przepraszam za treść jeśli coś było powtórzone.. mam nadzieje ze sie spodoba i przyjmiecie to ostatnie wydarzenie.. :) zwrot akcji tak zwany. kocham was wszystkich <3 licze na to, że bedziecie komentowali :)

Śpiąca ..