Rozdział 34 " Los nie zawsze przynosi to, czego oczekujemy"

Wiem , wiem, nie dodawałam, nadrabiam ;3
Rozdziały teraz nie będą często, muszę się wziąść za naukę i książki.. 
Oj, oj, rozdział dla Clar, Klaudi, Czekoladki, Princessy.
Tylko one się odzywają..
Dziękuje, za te wejścia i rzadkie, ale poczciwe komentarze od nowych <3 :D
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 

- Hermiona, kocham cię. Przysięgam być z tobą na zawsze, jeśli ty mi na to pozwolisz.
Przysięgam nie opuścić cię i kochać pod każdą postacią. Bo jesteś ważna tylko ty. I nikt inny nie przebije tego co dajesz mi każdego dnia. Uśmiech, oczy, urodę. Żadna osoba nie wspiera i nie oddaje mi siebie aż tak bardzo, powiedz że czujesz to samo..

Hermiona z łupem spadła na podłogę.
" To tylko sen.. to był zwykły sen! " - tłumaczyła sobie.
Blada twarz i oczy, które zanikały, oraz ruda czupryna była na jej widoku.
Z trudem wczłapała się na łóżko, na którym usiadła.
Westchnęła głęboko, jeszcze raz.
" To był zwykły sen " - powtórzyła.

^^*^^

- Fred, Hermiona, na scenę! - rozkazała pani Holewicz. Trwała próba do "Ślubów Panieńskich" - George, Lee..  co wy tu robicie? - zdziwiła się na widok chłopaków.
- No bo my chcieliśmy pomóc. - odrzekli.
- Po pierwsze, ręce z kieszeni. - zmierzyła ich wzrokiem. Chłopacy jak oparzeni wyciągnęli ręce. Nauczycielka zaczęła się do nich zbliżać. - Czy to żart?
- My się tu angażujemy do roboty a pani twierdzi że to żart? Ci nauczyciele schodzą na psy. - wzburzył się George.
- Cwaniaczku, lepiej uważaj ze słownictwem. Będę się śmiała jak zostaniesz nauczycielem w przyszłości. Ciekawe co takiego wymyślę żeby cię zgasić. - pocisk.
Na sali wystąpiły buczenia niczym na ringu. Walka.
- Nie zostanę nauczycielem, pani Holewicz. Będę dyrektorem tu, w Hogwarcie, i zobaczymy kto się zaśmieje ostatni. - zmierzył nauczycielkę wzrokiem.
- George! - syknęła ostrzegawczo Hermiona.
- Z twoimi ocenami daleko nie zajdziesz. Myślę że pan Filch ewentualnie odstąpi ci  miejsca, bo nie ma szans, żebyś się dostał na wyższe stanowisko. - 1:0.. 100:0. Holewicz ma przewagę.
- To mogę pomóc czy muszę znowu prawić pani wykład że nauczyciele schodzą na psy? - rudzielec się strasznie wzburzył.
- Możesz mówić co chcesz, ale z takimi odzywkami nie pozwolę nikomu dotknąć mojej sceny. 
- PANI SCENY? - George jakby się przesłyszał. - Widzę że ktoś próbuje wykurzyć pana Flitwicka. To jego scena, za wiele sobie pani przywłaszcza.
100:50. George wraca do łask.
- Dosyć tego. - 20 punktów dla Gryffindoru za odzywki naszego przyszłego dyrektora. - 200: 50 dla nauczycielki. - Skoro jesteś taki mądry, to posprzątaj wszyskie zakamarki w tej sali. - na jej twarzy pojawił się zadziorny uśmieszek. Podeszła do niego bliżej i szepnęła mu do ucha. Przycisnęła do jego brzucha szpadlę. - Stoliki też wyczyść, a zwłaszcza pod spodem. Roi się tu od zużytych gum do żucia.
George pełen furii wziął szpadlę i wziął się za robotę.
- Lee.. możesz pomóc w robieniu dekoracji. - wskazała na mały kącik przy którym uczniowie trudzili się z jakimś wielkim kartonem. - Radzę się przyłożyć, widziałeś sam, na co mnie stać. Wyglądasz na porządniejszego. - spojrzała po wszystkich. - No już, co wszyscy tak na mnie patrzycie? Do roboty! - i "wszyscy" ruszyli na swoje stanowiska.
- Przebrzydła babajaga.- szepnął rozłoszczony George.
- Czy pan zdaje się szeptać, czy podśpiewuje sobie? - niespodziewanie podeszła do niego pani Holewicz. - Ale sprawniej, sprawniej.. chyba nie chcesz mieć roboty na potem?
- Nie nie chcę. - powiedział z zaciśniętymi zębami.
- Dobra, Fred, Hermiona, zaczynajcie.
Popatrzyli na siebie. 
- No to zaczynasz. - szepnęła do niego.
- Nie, twoja kwestia zaczyna. - stwierdził.
- Fred, patrz, twoja rola. - wskazała na scenariusz.
- Nieprawda, były zmiany, teraz twoja kwestia! - powiedział nieco głośniej.
- Oh, Albinie spójrz żesz w tekst a nie patrzysz wszędzie niczym zabłąkana owca.
- Oh, moja Klaro,  jakżem tak mówisz, me serce krwawi.
- A mnie krwawi to że nie patrzysz w tekst!
- ALE JA KOBIETO NIE WIDZĘ! ŚMIESZNE MI ŻARTY, GRAJ SOBIE SAMA, KLARO, DASZ RADĘ - WYSTARCZY SPOJRZEĆ W TEKST!  - rzucił scenariuszem na podłogę.
- Freddie..- patrzyła jak wychodzi z sali. - Fred! - krzyknęła, a drzwi zostały zamknięte.
- Próba odwołana. Bez głównej roli nie zagramy tego. Hermiona, lepiej się tekstu nauczcie. - pani Holewicz zabrała swoje rzeczy i wyszła z sali.
- Co za jędza! - krzyknął George, gdy wyszła już z sali.
- Słyszałam. - cofnęła  się i uśmiechnęła ironicznie
Hermiona przyłożyła rękę do ust Georga, aby nie mógł nic powiedzieć.
- Nie dość że ma na głowie przedstawienie i kapryśnych aktorów to jeszcze chór i wkurzającego pomagającego. - zmierzyła go wzrokiem. - Pomyślałeś kiedyś żeby przemyśleć to co chcesz powiedzieć?
George milczał.
- No właśnie. - rzekła i odeszła za panią Holewicz i Fredem.

^^*^^

Zapukała do pokoju "Albina"
- Proszę. - odpowiedział smętnie głos po drugiej stronie.
- Hej. - powiedziała szatynka nieśmiało wchodząc do pokoju. - Ja nie chciałam.. ja chwilowo zapomniałam.
- Zazdorszczę ci że potrafisz o tym  zapomnieć.
- No weź.. 
- Co mam wziąść? Tekst? - skwasił się.
- Ja żartowałam.
- To było mało śmieszne.
- Zauważyłam. Przepraszam.
- Dobra, zapomnijmy, łatwo ci to pójdzie, z resztą tak jak z tamtą sprawą. - machnął ręką.

CDN...

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 
Brak czasu.
To beznadziejny rozdział najgorszy -.- gr...
Pozdrawiam