Rozdział 37 - Na brudnych kartach zamieszczać bolesną prawdę. - Rozdział poświęcony Fredowi.

Nie mam pojęcia, dlaczego wtedy popełniłem tak ogromny błąd.
Nawet nie pamiętam, czy Hermiona się o tym dowiedziała.
To wszystko przez ten głupi, piekielny medalion, przez który naprzykrzyło się więcej kłopotów.
Spotykałem się z Mioną i Angeliną jednocześnie.
Nie sądziłem że będę kiedykolwiek czegoś bardziej żałował.
Na dodatek jest to stała dziewczyna mojego brata.
Tak trudno jest mi teraz spojrzeć mu swobodnie w oczy.
Ślepota ułatwiła mi ten sam problem z Hermioną, ale coś dzięki temu zrozumiałem . - Że od kroku do kroku coraz bardziej się w niej zakochiwałem.
Teraz, gdy widzę, trudniej będzie wszystko szło.
W końcu umknie mi to co mam na końcu języka.
Tak strasznie mi głupio.
Niby wszystko ; kłamstwo, uczucia ; idą swoimi czasami głośnymi czasami cichymi ścieżkami, ale prawda  się nasila.
Nie potrafię. Nie potrafię!!
Nikt prócz Ang i mnie tego nie wie.
Kłamstwo ma krótkie nogi.
Dlaczego dopiero teraz dojrzałem!
Gdy jej to powiem, wszystko się momentalnie rypnie.
Stracę ją jako przyjaciółkę.
A chcę aby była kimś więcej.
Bo ją kocham.
Nie potrafię jej tego powiedzieć, bo jak brzmią mądre słowa " Człowiek który potrafi powiedzieć jak bardzo kocha, nie kocha wcale"
Święta prawda.
Skreśli mnie,
skreślę siebie.
Jeszcze teraz jest na tych poszukiwaniach i nie wiadomo w jakim stanie wróci.
Jestem z Georgem po dobrej myśli.
Wtedy, gdy byłem taki.. wkurzony.. nie była to sprawa tylko miłości ale też kłamstwa.
Wpakowałem się w jedno wielkie bagno.
Teraz, z tego miejsca krzyczę.
" HERMIONO WYBACZ MI ! UWIERZ , ŻE CIĘ POKOCHAŁEM NAJSZCZERZEJ JAK CZŁOWIEK POTRAFI!! "

_ _ _ _ _ _ _ 
Buu! Zaskakuje was, bolesną prawdą jaką skrywa Angelina i Fred.
Kłopoty w raju powracają, ale spokojnie wszystko będzie okej.
Jak dla mnie ten krótki rozdzialik to dno.. masakra.
Stać mnie na więcej.
Ale brak weny.
Tylko ten mały pomysł przywędrował.
XOXOX.
K.M (Jula)